Bloed geven in 1-2-3

Het is vaak met een klein hartje dat ik me begeef naar het bloedgeefbedje. Alhoewel ik ondertussen al verschillende jaren, meermaals per jaar bloed ga geven, ben ik nog altijd ongelooflijk bang voor het prikje. Die naalden, die zeggen me niks en ja, het zit tussen mijn oren. Nu, ik volhard en we houden vol :-). Eigenlijk is het allemaal niet zo erg. Vragenlijst invullen, langs bij de dokter, bloed geven en na een drankje mag je terug vertrekken. Deze keer dacht ik dat het niet ging mogen, maar door nieuwe reglementen bleek onder andere de wijsheidstandoperatie van eind vorig jaar geen probleem. Oef, of misschien ook niet, de schrik zat er terug goed in en ik voelde me zelfs eventjes heel slap. Gelukkig is het tot nu toe bij een keer een flauwte gebleven en waren er toen veel helpende handen in de buurt om me op te vangen. Na een iets grondiger controle door de dokter mocht ik ook toen snel terug huiswaarts keren. Al bij al een aanrader om te doen en je goede werk voor die dag is er ook direct mee ingevuld.