De betoging

Zaterdagochtend was het zover. Zoals uit een van de vorige posts kon blijken, wilde en zou ik naar de betoging gaan. Het was niet evident, de avond ervoor hadden we met de collega's een eindejaarsfeestje in Nederland. Iedereen was verwacht erbij te zijn en het was dik in orde. Vroeg gedaan, dat wel, maar de lange rit naar huis vaarde er wel bij dat het niet tot in de hele late uurtjes duurde. Zaterdagmorgen dus, opgestaan met spierpijn (geen idee wat of hoe), maar toch boterhammen gaan verdelen. Het was een interessante betoging, met een aantal mensen gebabbeld die een heel uitgesproken mening hadden. De ene vond het allemaal de schuld van de sp.a, de ander steekt het op de politiek, maar relativeert, nog een ander ziet de tijd verschillende jaren terugkeren en herkent de problemen van vandaag opnieuw. Een ding was heel duidelijk, iedereen ligt wakker van hetzelfde probleem. Wordt het eten zo duur, dat ik niet meer goed kan leven? Zullen mijn kinderen het nog goed hebben? of moet ik hen vanalles ontzeggen? Hoe zeker is mijn job? Hoeveel kost mijn energie over enkele maanden? Ontelbare vragen zonder antwoorden, antwoorden die iedereen verwacht van de politiek ... als die ooit nog eens terug op gang komt, want blijkbaar is het met een duidelijk mandaat van de kiezer op basis van een heel duidelijk programma een moeilijk gegeven om het langverwachte "goed bestuur" te leveren.