Regen ...

Regen, regen, regen, ... Vandaag hebben de meesten onder ons aan de lijve ondervonden wat dit betekent. Voor de een was het een confrontatie met wateroverlast en de nare gevolgen ervan, voor de ander was het heel goed opletten op de weg en voor velen was het ook zien op tv en horen op de radio hoe erg het er hier en daar aantoe ging. Vandaag was ik een van die mensen die uren in de wagen in plensbuien, met centimeters water op het wegdek heb doorgebracht. Zelf wanneer je moe ben word je onmiddelijk wakker enkel en alleen door de vereiste concentratie. Toen ik deze avond de beelden zag in het nieuws, moest ik er weer aan denken dat wijzelf ook die situatie hebben gekend toen we hier nog niet zolang woonden. Onze woning bleek gebouwd op waterzieke gronden en op de koop toe onder het straatniveau neergezet te zijn. Jaren heeft het aangesleept, maar momenteel kunnen wij niet meer klagen en blijft ook ons huisje "met de voetjes op het droge". Dagen als vandaag kunnen enkel en alleen ons pleidooi versterken om verkavelingen op waterzieke gronden niet toe te laten. Waterzieke gronden, bouwen op laaggelegen weiden die enkele maanden per jaar zo goed als onder water staan, het is niemand vreemd dat dergelijke verkavelingen vaak samengaan met het creeren van wateroverlast op desbetreffende verkaveling, maar ook daarrond kan het water niet meer weg en kunnen hopen problemen ontstaan. Niemand verdient het om voor de winst van een projectontwikkelaar jaren in de problemen te zitten en er vaak niet alleen moreel aan onderdoor te gaan, maar ook financieel berooid uit dergelijke situaties te komen.